A festados namorados ou S. Valentín ten a súa orixe no que os romanos denominaban "Lupercalia". Esta festa era celebrada o 15 de febreiro en honra ao fauno Luperco, antigo deus romano protector dos rebaños e bosques.
O seu nome vén debido a que esta celébranse no Lupercal, unha gruta que se atopa no monte Palatino (lugar onde vivía Luperca, a loba que alimentou aos fillos xemelgos de Marte).
Esta festa apuntaba directamente aos sexual, á fertilidade e estaba chea de sangue e azoutes. Na festa, sacrificábanse un can e un castrón, animais considerados impuros. Os Luperci ou sacerdotes do deus, corrían semidesnudos golpeando aos que se cruzaban no seu camiños cunhas tiras de coiro. Tratábanse dun acto de purificación e fertilidade para as mulleres.
No ano 496 o papa Gelasio I prohibiu as Lupercalia e instaurou o día de S. Valentín, patrón dos namorados, o 14 de febreiro.
Os/as alumnos/as de Cultura Clásica venden frechas de ouro (as de namorar) e de chumbo (as de desdén), frechas coas que disparaba Eros/Cupido deus do amor e fillo de Afrodita/Venus, deusa da beleza e o amor.
Comentarios
Publicar un comentario